Wat? Ga je nou nog een week voor de marathon een wedstrijdje lopen? Jazeker, sterker nog, technisch gezien ga ik nog twee wedstrijdjes lopen, want de mini-marathon valt daar eigenlijk ook onder. Maar goed. De laatste ‘lange’ duurloop van 12 km moeten we toch doen, dus voor de motivatie dan maar een officieel loopje ook al is die maar 10 km, dat is altijd gezelliger. Al helemaal omdat een aantal mensen van de Facebookgroep Rotterdam Marathon 2016 Deelnemers ook ingeschreven hebben, en het mooi weer wordt.
Het is voor het eerst dat ik aan een dergelijk lokaal loopje meedoe, dus ik weet niet zo goed wat ik kan verwachten. In elk geval makkelijk parkeren en een hoop gezelligheid. Het is nog wat bewolkt als we van huis vertrekken maar ik voel al warmte in de lucht, dus voor het eerst dit seizoen een korte broek en alleen een shirtje. We hebben nog een half uur als we aankomen en overal waar ik kijk zie ik bekenden om me heen. Marco van de Facebookgroep, te herkennen aan het opvallende shirt dat mijn eega ook draagt, Angelique en Chantal van diezelfde groep, Menno van team Gers! en ik zie zelfs Moesy van Love 2 Run in mijn ooghoek. Er is muziek, een fotograaf, een filmcamera en een commentator. Alles wat een groot evenement ook heeft dus. De tijdchip gaat aan de schoen en we krijgen zelfs een startnummer. We staan nog uitgebreid foto’s te maken en te kletsen als het startschot al gegeven wordt. En woeshhhhh, weg is iedereen.
Veel te hard gaan we van start. Door de kleinschaligheid geen dikke rijen mensen die eerst op gang moeten komen met het gevaar dat er op je hielen getrapt wordt of dat je omver gelopen wordt. En dat is ook al gelijk mijn eerste valkuil, want 1 kilometer op 5:23 is belachelijk hard voor mij. Dat hou ik nooit vol en ik moet mezelf écht manen om rustiger te gaan lopen. Tenslotte is het training en wil ik het rustig aan doen. Dat lukt slecht en pas bij de drankpost op 2,5 km kan ik mezelf dwingen om wandelend wat te drinken. Ik heb wel het gevoel dat iedereen me voorbij loopt, wat dan weer begint te knagen. Best lastig, lui zijn én competitief.
Maar er zijn een hoop factoren die ervoor zorgen dat ik de nog te lopen 7,5 km al vloekend en tierend afleg. Mijn bil en been protesteert tegen het feit dat ik te hard van start gegaan ben, ik ben moe en het is me véél te warm. Ik krijg spontaan een CPC 2014 déjà vu momentje. Vorige week liep ik nog met een thermoshirt en mijn oorwarmers, en nu is het ineens 17 graden. Altijd wat te zeiken, en omdat we Nederlandse zijn, natuurlijk over het weer. Maar diep in mijn hart weet ik dat er één allesoverheersende reden is waarom ik het vandaag zo zwaar heb. Ik ben jarig geweest en ik heb de afgelopen week veel te veel taart gegeten. En dan kan ik heel hard ’taperen’ roepen, maar jij en ik weten donders goed dat taart en hardlopen niet samen gaan.
Mijn goede voornemens om de komende week volledig te detoxen en vroeg naar bed te gaan groeien met de kilometer. Tenminste, nadat ik dat laatste stukje uit de koelkast vanavond weggewerkt heb, want weggooien is zonde, en dan alleen dinsdag nog trakteren in het Management Team, want dat heb ik beloofd. Doen we wel appeltaart, dat ligt niet zo zwaar op de maag. Gelukkig is 5 km te overzien en kan ik daarna aan het tweede, en vooral laatste, rondje gaan beginnen.
Gelukkig duikt de zon weer achter de wolken, voel ik af en toe een briesje en begin ik op 8 km op te warmen waardoor mijn bil ook wat loskomt. Ik pak weer wat tempo op en haal nog wat mensen in die voor mij lopen. Bij de finish staat Frank al lang en breed op me te wachten, die heeft lekker de sokken er in gezet en een dik PR gelopen, en heeft de commentator mijn naam en website ingefluisterd dus die schalt door de speakers. Ik kom net iets boven het uur binnen, wat me dan weer alleszins meevalt. Misschien is die taart dan toch niet zo erg?
We krijgen nog een mooie medaille, praten nog wat na met onze hardloopvriendjes en vriendinnetjes, maken nog een foto nu mét medaille en gaan op weg naar een douche en een terras, want inmiddels is de zon weer doorgebroken en hebben we de eerste officiële lentedag. Conclusie is in elk geval dat die lokale loopjes eigenlijk heel erg leuk zijn, dus dat gaan we onthouden. De trekking van de loterij om een hotelovernachting te winnen ben ik dan weer straal vergeten. De laatste ‘lange’ duurloop zit er op.
Volgende week om deze tijd…
Zag je vandaag lopen en had vorig jaar je blog al even gevolgd, nu heb ik m opgeslagen:-)
Veel succes alvast voor volgende week!
Liep zelf ook de ronde vandaag, goed georganiseerd en leuke loop!
Oeps, ik liep niet op mijn best, ha, ha, ha. Maar het was zeker een leuk loopje. Volgende keer even zwaaien naar me, dan kan ik terugzwaaien!
Dank je, volgende week wordt weer spannend, maar heb er wel zin in.