De Mini Marathon

Marathontraining 75 van 75. De Mini Marathon. Onder het motto ‘als ik hem morgen niet uitloop, heb ik in elk geval vast een medaille’. Frank doet niet mee, bang om door iemand op zijn achillespees getrapt te worden of een stoepje te pakken. Ik maak me daar niet zo’n zorgen over, tenslotte ga ik gewoon een rustig voorzichtig rondje inlopen.

Om een uur of twee gaan we richting de Coolsingel. Dan hebben we genoeg tijd om ook nog even langs de Expo te gaan aangezien Gaston ook zijn startnummer nog moet oppikken. Wij hebben dat gisteren al gedaan tijdens de boekpresentatie van Rotterdam Rent. Waar ik heel brutaal met Mario Kadiks, directeur van de Rotterdam Marathon, op de foto ben gegaan. Ook even gedag gezegd bij mijn vriendinnen van Anita Nederland. Ze wensten me vast veel succes voor zondag en vroegen en passant of ik in hun Business Team voor de Marikenloop wil meedoen. Natuurlijk wil ik dat!

Vandaag komen we nog een celebrity tegen, want Michel Butter staat er ook. En dus weer een fotomoment. Eenmaal weer buiten heb ik honger en aangezien we bij de Mc Donalds staan gooien we er gewoon een hamburger in. Loop ik vast goed op. We kijken naar drie waves van de kids runs alvorens ik op weg ga naar het startvak. Een tactische fout, want iedereen staat al klaar in het vak en dus sta ik helemaal achteraan. Dat betekent dat ik een hoop zal moeten zigzaggen om in mijn ritme te komen. Nou ja, snel was toch niet de bedoeling.

Het startschot klinkt en de eerste meters is het wandelen om weg te komen. Het is inderdaad erg druk, dus ik zoek mijn weg een beetje langs de randen. Ik hoor mijn naam en een harde aanmoediging aan de overkant van de straat. In de verte en een flits zie ik, later bevestigd, Gabriëlle van Gaby runs the world. Leuk!

Ik doe mijn best om een beetje ruimte te krijgen, maar het is lastig. In elke bocht staan we min of meer stil, veel mensen wandelen en de straten zijn smal. Maar met gebruik van de stoepjes en slim manoeuvreren kom ik een heel eind. Zoals gewoonlijk kan ik mezelf niet helpen en loop veel te snel. Onderweg kom ik nog een collega uit het hele verre verleden tegen en wordt nog even aangemoedigd voor morgen. Dan het laatste stukje op de Coolsingel. Als alles goed gaat loop ik hier morgen ook.

Frank staat braaf op de afgesproken plek om foto’s te maken. Een paar tellen later vlieg ik over de finish. So much voor rustig aan doen. Maar de eerste medaille is binnen! Morgen slechts 10 keer dit rondje. Moet kunnen. Ondanks mijn zeurende bil. Na mijn verdiende donut (koolhydraten stapelen!) naar huis, lekker relaxen op de bank en nog één keer De Marathon kijken. Om het af te leren.

Morgen is het weer zover. Dat fijne pleuris eind lopen. We doen ook dat nog één keer. Om het af te leren.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *