The road to New York -5- Big, bigger, biggest

We vertrekken ’s ochtends om half acht vroeg vanuit Rotterdam met de bus naar Dusseldorf. Een tweede bus gaat naar Schiphol, maar wij hebben gekozen voor de rechtstreekse vlucht. Onderweg krijgen we weliswaar berichten dat door vertragingen de Schipholgroep omgeboekt wordt naar ook een rechtstreekse vlucht. Some guys have all the luck. Maar we gunnen het ze van harte. Op Dusseldorf checken we in bij een strenge dame, om even later bij de nog strengere controles van de security check aan te melden. Ik maak maar geen grapjes. Kan ik vast oefenen voor de douane in de USA.

Eenmaal bij de gate is het sterker dan ik. Heb ik vanochtend nog braaf een boterham met pindakaas gegeten met een paar mandarijntjes, en ik op het vliegveld mijn honger gestild met slechts een broodje met kip, kan ik toch niet zonder iets van chocola het vliegtuig instappen. Ik hou me in. Geen megazak M&M’s, maar een bescheiden zakje met een handvol mini’s, Rolo, Lion en KitKat. In het vliegtuig zelf ontploft mijn Weight Watchers app toch wel. Crackers, zoutjes en een bakje met mierzoete rode vruchten compote bij het eten. Ik ben het ontwend en voel me schuldig als ik na het eten ook nog naar de twee lege snoeppapiertjes kijk die op mijn tafeltje liggen. De sandwich met kaas sla ik dan maar over. Heb ik dan op de één of andere manier weer geen moeite mee.

De vlucht gaat voorspoedig, mede dankzij de gekochte upgrade voor ruimere stoelen en het aanbod aan films. We komen zelfs een half uur eerder aan dan gepland. Dat geeft echter een andere uitdaging, want de bus naar het hotel is er nog niet, en ook het verkeer helpt niet mee. De wachttijd is dan ook lang, erg lang, en de rit naar het hotel die ons dwars door Manhattan voert duurt bijna nog langer. Ik ben moe en heb honger, een combinatie die niet zo goed met mijn beschaving samen gaat. Daarentegen krijgen we wel een eerste indruk te zien van de Queensborough bridge, 42nd street en Times Square. Genoeg te doen de komende dagen dus.

Als we eindelijk bij het hotel aankomen pakken we gauw onze koffers uit en gaan op zoek naar voedsel. Het zal niet de eerste keer zijn dat we om drie uur ’s nachts aan een warme maaltijd beginnen, ook al zegt de klok pas negen uur, maar meestal gaan we dan duiken in tropische wateren en wordt het een bord noedels. Nu zitten we in Amerika, en dat betekent maar één ding. Steak! De grootste, dikste en vetste die we kunnen vinden. Aan de omvang van het glas cola dat ik er bij krijg wordt bevestigd dat we in Amerika zitten. Ze kennen hier geen ‘small’. Bovendien is een simpele steak bestellen ook nog niet zo simpel. We hebben een oneindige keuze uit ‘side dishes’ én we krijgen er ook nog salade of soep bij. Die laatste slaan we af, wat een paar opgetrokken wenkbrauwen ontlokt aan de ober. Ik hoor hem denken: ‘Rare jongens, die Hollanders’! Het verre stemmetje in mijn achterhoofd, dat ik vaag identificeer als die van de Weight Watchers, maakt dat ik daarbij kies voor groene asperges en gestampte bloemkool in plaats van aardappels of friet. Maar ja, ik ben in Amerika, dus gebakken in vet en met cheddarkaas en gebakken spekjes er overheen. Op dat moment besluit ik me er maar aan over te geven deze week. Pick your battles, deze slag verlies ik toch, concentreer ik me daarna wel op het winnen van de oorlog.

Na het eten doen we nog één drankje bij Cheeseburgers in Paradise, ons clubhuis voor de komende week. Daarna zoeken we ons bed op. De klok roept elf uur en ondanks alle opwinding val ik vrij snel in slaap. Na uren word ik wakker. Denk ik. Ik kijk op de wekker naast me en zie drie uur. Mijn benen doen een beetje pijn, als een heftig protest tegen het feit dat ik ze ruim twintig uur in compressiesokken geperst heb. Ik draai me om en probeer weer te slapen. Ik doezel een beetje tot vier uur. Ik doe nóg een poging en slaap zowaar opnieuw in, dit keer tot vijf uur. Om vervolgens weer wakker te liggen. Om half zes geef ik het op. Tenslotte staat de wekker toch om zes uur, om om zeven uur fris en fruitig aan de eerste ochtendtraining te beginnen. Ik heb er zin in. Daarna ontbijt en hebben we een date met Lady Liberty

Dag twee kan beginnen!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *