De halve marathon van Brussel: Over the hills

Kijk, dat je voor de meeste hardloopwedstrijden vroeg op moet staan heb ik inmiddels geaccepteerd. Dat ik nu weer aan het werk ben en ook weer in een ‘opstaanalsdewekkergaat’ ritme zit ook. Maar dat ik op zaterdag de wekker om 8:00 heb staan, en dat dat relatief gezien ten opzichte van de 7:00/7:30 door de week en de 6:30 van vandaag bestempeld wordt als ‘uitslapen’ is toch wel even slikken. Vooral die 6:30 is een opgave op zondagochtend. Maar ja, ik heb het toch écht goed uitgerekend. Brussel starten om 10:30 is gewoon knetterhard 6:30 de wekker. Vooruit dan maar. Gelukkig heb ik de Ronde van Noord overgeslagen.

De tas staat al klaar, alsmede het pannenkoekenbeslag. Klokslag 7:30 stappen we de deur uit om netjes om 9:00 bij een van de door de organisatie aangegeven P+R’s te parkeren. Nou ja, parkeerterreintje van de Pizza Hut is het meer, en mijn vrees dat hij vol zit is niet geheel ongegrond. De officiële plekken zijn bezet, de meeste onofficiële plekken ook en er rijden meer kapers op de kust. Het lukt ons met wat kunst en vliegwerk om hem niet al te asociaal dubbel te parkeren op een halve stoep, om vervolgens aan te sluiten bij de rij voor het kopen van een metrokaartje. Maar nog steeds op schema dank zij mijn ingebouwde marges. Ik heb zelfs nog tijd voor een bezoekje aan een Dixie waar ik geconfronteerd word met een megauitdaging. Die tijd van de maand heeft zich redelijk onverwachts aangediend, en ik heb niks bij me! En natuurlijk zijn op zondag alle winkels dicht. Eerst maar naar de start, dan zien we daar wel weer verder.

9:15 stappen we het terrein op waar het behoorlijk druk is. We duiken gelijk de expo in om de startnummers op te pikken. Er staan rijen en terwijl Frank vast begint met omkleden, sta ik braaf te wachten, om er achter te komen dat ik verkeerd sta en dus opnieuw moet beginnen. Nu begin ik hem een beetje te knijpen want we moeten vóór 10:00 de tas afgeven. En ik heb mijn andere probleem ook nog niet opgelost. Uiteindelijk is het 9:50 als we omgekleed, mét startnummer en gratis metrokaartje de tas ingepakt af kunnen geven. Richting de toiletten en de start, begin ik mijn queeste. Een paar smeekbedes later is mijn reddende engel een medewerkster van Golazo zelf die me uit de brand helpt. Opgelucht sjees ik naar de Dixies. Dat loopt een stuk makkelijker en ik neem me voor om voortaan maatregelen te treffen.

We schuiven aan in het 2:00 vak en maken wat foto’s als er afgeteld wordt. De officiële start, althans daar waar de tijd begint te tellen, is ruim 500 meter verderop, aangeduid met een bord 0 km. Beetje jammer dat die eerste 500 meter heuvel af is, en na de 0 km we gelijk een heuvel op mogen. Niet wetende dat dat het begin is van een lange hobbelige route.

Frank en ik hebben gisteren een deal gemaakt. Na een levendige discussie over wat nu beter is, het hele stuk vlak lopen met een doel of in het begin wat rustiger om daarna tempo te maken met een negatieve split en dan zien waar je uitkomt maar met de verwachting dat je dan sneller loopt, hebben we besloten dat hij vandaag het tempo aangeeft, en ik volgende week in Eindhoven. Het doel is sub 2:00. Hij start zijn klokje dan ook op het 0 km punt terwijl ik hem al aan heb staan. Ik ben ook al over de mat als hij zijn GPS moet zoeken. Dat zal straks in mijn tijd terug te zien zijn. Zal je zien dat hij onder de 2:00 loopt en ik nét niet omdat ik moet wachten. Nou ja, we zien wel.

We lopen lekker, het is goed loopweer en stiekem vind ik het eigenlijk wel lekker dat ik niet op mijn tempo hoef te letten. Ik hoef alleen maar bij Frank te blijven en kan zelfs wat foto’s maken. Na de eerste heuvel krijgen we een tunneltracé met drie pittige op en neertjes, gevolgd met aardige stukken vals plat en af en toe weer een stuk naar beneden. Nooit geweten dat Brussel zo heuvelachtig is! Maar ik vind het sfeertje enorm leuk, ook al staat er weinig publiek, en de omgeving is mooi. Het lopen in het buitenland blijft toch bijzonder. De eerste 10 km gaan dan ook snel voorbij, zeker als we daar een enorm lange heuvel af lopen. Met in het achterhoofd de gedachte dat we waarschijnlijk ergens dat stuk ook weer omhoog zullen moeten.

Na de drankpost, die overigens veelvuldig aanwezig zijn, hoor ik ineens een stampede achter me. Het is de pacegroep van 2:00. Die zijn iets na ons gestart dus ik vraag me af of we nog op schema zitten voor de sub 2:00. Omdat ik gestart ben bij de 500m+ kan ik het moeilijk bepalen, en ik denk dat het niet lukt, maar Frank geeft aan van wel. Ik vertrouw er maar op. Rond 15 km krijgen we de gevreesde heuvel omhoog, die langer en stijler voelt dan wat we ooit gelopen hebben. Meer dan de Erasmus of de Van Brienenoord, meer dan Dublin en zelfs meer dan New York. Frank vloekt en tiert er dan ook op los, en ook al is mijn lijf ook niet blij, kom ik er wel overheen. Bovenaan de heuvel zien we het startgebied in de verte en zou ik met mijn methode nu een stukje gaan versnellen. Frank zegt dat ik mag gaan, maar afspraak is afspraak.

Bij de laatste post is Frank veel sneller klaar met eten en drinken en loopt van me weg. Ik mag dan ook mijn grote mond in de praktijk brengen en versnellen om weer bij hem te komen. We lopen een stuk wat we aan het begin al eerder gehad hebben om vervolgens rechts af te buigen naar de finish in plaats van links. Daar staan wel veel mensen langs de kant en we rennen door de smalle straten van centrum Brussel over de kinderkopjes met gemiddeld 10,7 km per uur. Voldoende marge dus voor de sub 2:00, ook als ik mijn ‘wachttijd’ meetel. Ik kijk toch ook even naar mijn tijd als mijn klokje 21,1 km aangeeft en ik zie 1:58:09. Dat is sowieso een PR. Uiteindelijk finish ik op 21,9 km met een kloktijd van 2:02:03.

Na ontvangst van de medaille, drinken, een poncho en een honingwafeltje, het ophalen van de tas en omgekleed pakken we de metro terug naar de auto. Daar kijk ik naar de uitslagen en hoe het kan weet ik niet maar het is écht waar en ik heb het niet express gedaan. Ik zweer het, ik ben onschuldig! Frank zijn tijd is 1:59:18. Die van mij valt mee want de gevreesde ‘wachttijd’ is blijkbaar toch niet als dusdanig geregistreerd. Ik sta officieel in de uitslagen met 1:59:17.

En dat is dan toch weer 1 seconde sneller dan Frank!

 

 

 

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *