Het is zondag en ik loop de Brewery Run vandaag. What is wrong with this picture? En nee, voor het eerst in bijna een half jaar uitslapen op zondag is niet het goede antwoord.
De Brewery run. Een 11 km fun run door de straten van Rotterdam langs 3 stadbrouwerijen waarbij we bij elke brouwerij even stoppen om een speciaal biertje te proeven. Aha, bier. Ik lust geen bier. Dus waarom ga ik dan in godsnaam een bierloop doen? Het antwoord is simpel. Vanwege de gezelligheid, want voor het lopen hoef ik het niet te doen. Een aantal van mijn #valsestiefzusters van Anita lopen mee dus dan is de keuze gauw gemaakt. Want lopen moet ik toch.
Uitslapen betekent in mijn geval dat ik pas om 9:15 mijn bed uit rol. Deborah komt om 11:00 mijn kant op dus voor die tijd maak ik zelf maar een pannenkoekje want Frank is duiken. Daarna springen we op de scooter en rijden richting Centraal Station waar Joyce al op ons staat te wachten. Omdat het nog vroeg is gaan we eerst nog even wat eten. Met mijn pannenkoek relatief kort achter de kiezen en het feit dat we straks nog moeten lopen neem ik iets lichts, twee boterhammen met tonijnsalade. Want de rest van de middag zonder eten kan ook niet.
We vertrekken zonder startschot of andere poespas, gewoon in de rij en de voorste begint met lopen. Een beetje á la Rotterdam Running Crew, of beter gezegd, de Rotterdam Running Brew in dit geval. We zitten in de tempogroep van 6:30 en dat vind ik helemaal prima. Helemaal als we nog geen kilometer onderweg zijn, want het wordt me al gauw duidelijk. Ik heb een hele foute beslissing genomen. Oh ja, het is heel gezellig, het lopen is niet het probleem en het tempo is zoals gezegd helemaal prima. Maar die boterhammen met tonijnsalade!
Als een blok beton liggen ze in mijn maag die volledig blokkeert. En door het rennen wordt de boel dusdanig door elkaar geschud dat het eigenlijk maar een kant op wil. Eigenlijk maar een kant op kan. Maar omdat het bij mij echt extreem moet zijn wil eten de verkeerde kant uitkomen blijft het gewoon hangen. Met alle ongemakken vandien. Ik hou me sterk tot we na 2,5 km bij de eerste brouwerij aankomen. Daar wordt echter ook voor de rest duidelijk dat ik me niet lekker voel. En terwijl iedereen aan het bier gaat probeer ik met een glaasje water en een paar boertjes de boel weer onder controle te krijgen. Ondertussen wel gewoon glimlachend voor de foto. The show must go on!
We hebben 20 minuten de tijd en tegen de tijd dat we weer gaan rennen gaat het ietsje beter. Ietsje. En dat moet ook wel want het tweede deel is 6 km aan een stuk. We rennen vanaf Delfshaven via het park bij de Euromast en de Veerhaven langs de Maasboulevard naar Tropicana. Mijn ongemakken in de maag zijn nu gezakt naar mijn darmen en de misselijkheid heeft plaatsgemaakt voor krampen. Gek genoeg kan ik dat beter hebben, pijn kan ik wegblokken. De organisatie maakt zich zorgen om me en de EHBO-er op de fiets houdt me nauwlettend in de gaten. Ook de meiden vragen regelmatig of het gaat maar ik geef aan dat ze me het beste in mijn eigen sop gaar kunnen laten koken. Dat werkt in dit soort gevallen.
Bij Tropicana aangekomen heb ik even de neiging om gewoon lekker naar huis te gaan, maar het feit dat de scooter nog bij Centraal Station staat en ik niet van het opgeven ben zorgen er voor dat ik blijf. Bovendien gaat het steeds iets beter. Ik ben verrast door wat ze in Tropicana aan het bouwen zijn, zijnde de brouwerij, waar ik helemaal geen weet van had. Ik praat ook nog even met een van de eigenaren over wat de plannen voor Tropicana nu zijn en de overlast van de dealende en lachgassnuivende jongeren die continue in de buurt rondhangen. Na het bier, een glas water voor het kind, gaan we weer verder naar de volgende en tevens laatste brouwerij. De Gele Kanarie.
We worden daar heel welkom ontvangen en de vlaggen hangen uit. Inmiddels zijn ook mijn krampen weggezakt en kan ik eindelijk een beetje gaan genieten. Niet van het bier, maar wel van een colaatje. We gaan lekker zitten en babbelen gezellig na alvorens we aan het eind van de middag terugrennen naar het station om Joyce weer op de trein te zetten. Eenmaal thuis kijk ik met gemengde gevoelens terug op de run. Heel gezellig en leuk, maar ik heb er niet veel van kunnen genieten. De rest van de avond hang ik lekker op de bank. Tenslotte heb ik toch 11 km gelopen vandaag.
Biertje?