Too cool to cool down

Het is tweede Pinksterdag en traditiegetrouw komen de Roparunners vandaag binnen op de Coolsingel. Vanuit de RMD groep halen we ze binnen, met een cheeringzone voor alle deelnemers die in de verschillende teams lopen. Uiteraard herkenbaar in het groene RMD shirt. Mijn opleiding loopt ook gewoon door, en ik ga gelijk vanuit de Coolsingel door naar Amsterdam. En zo komt het dat ik onverschrokken en een tikje provocatief met een heel groen shirt, met grote letters Rotterdam Marathon op de voorkant en de Erasmusbrug breed uitgemeten op de achterkant voor les vier in 020, in het Vondelpark sta. Misschien niet helemaal handig om met zo’n shirt midden tussen de Amsterdammers in het hol van de leeuw mijn trainingsonderdeel van vanavond te geven. De Cooling Down. Had ik beter de Warming Up kunnen doen.

Als ik een beetje smokkel kan ik prediken dat ik aan cooling down doe. Als het namelijk zo uitkomt, wandel ik het laatste stukje altijd rustig naar huis. Afhankelijk of ik al dan niet voor de voordeur sta als ik 8,08 of 12,12 km geklokt heb. Maar even los van het uitlopen, ik ben oprecht een enorme fan van rekken. Niet dat ik gelijk na mijn loopje op straat met 1 been omhoog naar huis huppel, maar zo ’s avonds voor de TV werk ik braaf mijn hele lijf af om de stijfheid er een beetje uit te trekken. En natuurlijk ga ik trouw regelmatig naar de masseur om alles soepel te houden. Met een schuin oog beschouw ik dat ook als een cooling down. Nou ja, een stukje dan.

Vanavond aan mij de schone taak om niet alleen iedereen te overtuigen van het nut van een cooling down, maar ook om deze uit te voeren. Ik heb een hoop tekst, meer dan met het programma van twee weken geleden, dus heb ik alles braaf op een briefje geschreven zodat ik niks kan vergeten. Vervolgens treed direct het protocol ‘vergeet het maar’ in werking, tenslotte heb ik het opgeschreven. En dus ben ik ietwat nerveus tijdens de training, ook al heb ik geoefend thuis. Want mijn aandacht moet ook naar de andere onderdelen van de training, en alle informatie die ik daarmee door mijn grijze massa laat vloeien dreigen het geoefende stukje tekst te overschrijven. Briefje bij de hand houden dus.

Als alle overige onderdelen klaar zijn schiet ik gelijk in overlevingsmodus. Ik moet op, wat was ook alweer mijn tekst? Oh ja, iets met paarden en uitstappen. Eerst maar uitdribbelen. Gelukkig doet mijn horloge nu wél wat ik wil, ook dát heb ik voorbereid. Helaas ben ik volledig gedesoriënteerd geraakt tijdens het programmaonderdeel en heb ik geen flauw idee waar ik ben in het Vondelpark. Om nog maar te zwijgen of ik het zorgvuldig vooraf uitgekozen stukje gras voor de rekoefeningen terug kan vinden. Ik vrees van niet. Als een wanhopige drenkeling klem ik me direct vast aan het eerste de beste stukje wei dat ik na het dribbelen tegenkom, ten koste van het wandelen. Ai, dat kost punten.

Als iedereen netjes in een cirkel staat ga ik naar fase twee, de rekoefeningen en het stukje informatief. Ik hoor mezelf met ietwat hysterische stem praten over de voordelen van cooling down en vraag mijn medecursisten of ze zelf redenen kunnen aangeven. Gelukkig geen radiostilte en de antwoorden zijn goed. Ik hoef niet te corrigeren. Ondertussen werk ik de oefeningen af, waarbij ik zelf letterlijk bij het verkeerde been begin. Met een beetje mazzel heeft niemand het in de gaten.

Dan ben ik uitgerateld en interpreteer uit het gezicht van Dave dat ik tijd over heb. Waarschijnlijk denkt hij gewoon aan zijn avondeten, maar ik vraag nog even of er vragen zijn én wat ze van de training van vandaag vonden. Misschien dat ik bonuspunten kan verdienen door de kwaliteit ‘feedback vragen’ te scoren. Nu heb ik écht geen tekst meer. Dave vraagt nog even door over de informatie die ik heb gegeven over het nut van cooling down. Gelukkig heb ik het uitgezocht, het langzaam verlagen van je hartslag tegen hartritmestoornissen, het terug brengen van je normale bloedruk tegen flauwvallen en het beter afvoeren van melkzuur en afvalstoffen uit je spieren.

We moeten naar de theorie en Dave vraagt of we het van elkaar beoordelen van looptechniek binnen of buiten willen doen. Buiten graag, maar wel met pauze om iets te eten, want dat heb ik door de zenuwen maar even naar voren geschoven. Tijdens de beoordeling heb ik nog een roze olifant momentje als ik als voorbeeld moet dienen over de stand van mijn voeten tijdens het lopen. Ik moet het laten zien, ‘maar vooral niet nadenken tijdens het lopen!’ Om natuurlijk intensief na te denken over hoe ik mijn voeten dan hou tijdens het lopen. Ik realiseer me dan ook pas dat ik eigenlijk helemaal geen feedback heb gehad op mijn training. Als we ruim een uur later alsnog in het lokaal een stukje theorie doen kan ik eindelijk aan mijn eigen cooling down beginnen. Mijn geestelijke cooling down.

Ga ik vrijdag wel weer lekker een uurtje naar de masseur…

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *