Urban Trail Rotterdam: Haar naam is Laura

Twee jaar geleden deden wij mee aan de eerste editie van de Rotterdam Urban Trail. Ik vond het ‘wel grappig’ maar had niet direct de behoefte om alle volgende edities, danwel in andere steden, in mijn agenda te zetten. Dat we vorig jaar de Koning van Spanje trail op dezelfde dag liepen was toen dus ook helemaal niet erg. Dit jaar zat die er echter ook niet in gezien onze op handen zijnde vakantie. En toen vielen er een paar dingen samen. Lopen moest ik toch, Frank vindt het leuk en als je in de Dead Zone zit loop je alles wat er in je agenda past. Toch maar inschrijven dan.

Dat bleek nog wel een uitdaging want alles was natuurlijk uitverkocht. Na even kort googelen vond ik een actie van de Markthal om twee startbewijzen te winnen. Met een tranentrekkend verhaal probeerde ik in de gunst te komen van de organisatie maar het mocht niet baten. Ze gingen naar iemand anders. Plan B was om twee startbewijzen over te nemen en na wat heen en weer gepost was het klusje toch verrassend snel geklaard.

En zo gaat vandaag het wekkertje gewoon weer op doordeweekse werktijd. We behelpen ons met een boterham met pindakaas en een banaan voor de 10 km FunRun, want dat is het, in plaats van pannenkoeken. Aankomende vakantie, de eieren zijn op en ik heb geen nieuwe gekocht. Ik heb startwave 1 en Frank startwave 3. Voor de Meet en Greet van de RMD zijn we er echter al om 9:00. Kunnen we mooi op ons gemak de startnummers ophalen. Frank heeft mazzel want hij heet gewoon Frank, mijn naam is vandaag Laura. Frank adviseert me om de naam om te vouwen maar ik verwacht geen drommen toeschouwers die langs de kant mijn naam zullen scanderen om me aan te moedigen. 

Om 9:15 maken we een groepsfoto met de aanwezige RMD-ers. Het merendeel start in Wave 2 dus wij besluiten mee te lopen om een groepje van 9 te vormen. Ik mag sowieso in een latere wave starten en Frank sneaken we wel naar binnen. Ze zijn echter streng en hij mag er niet door maar hij loopt 20 meter verder alsnog door het hek naar binnen om met ons mee te lopen. Bij de startboog maak ik een foto van het logo en de speaker begroet ‘Laura’. We mogen van start, rechtstreeks naar Centraal Station om via de BAR en de Luchtbrug naar het Hofplein Theater en Brouwerij Noord te lopen. Ik heb er aan gedacht om mijn selfiestick mee te nemen en stop dan ook regelmatig om uitgebreid foto’s te maken, soms tot een beetje ergernis van de anderen. 

Bij elke highlight en langs de kruispunten staan vrijwilligers om ons de goede kant op te wijzen of om ‘Laura’ veelvuldig aan te moedigen. Frank kan een ‘I told you so’ niet laten maar eerlijk gezegd vind ik het niet zo erg. Ik moet zelfs wel lachen als ik het Shantykoor in verwarring breng door eerst aan te komen lopen als ‘Laura’ om me vervolgens om te draaien en heel groot ‘Saskia’ achter op mijn shirt te hebben staan. Ze weten niet meer hoe ze me nu moeten noemen. Call me anything you like.

Na de drankpost met een drumband gaan we richting ons huis door het Oostelijk Zwembad, het Student Hotel, studentenvereniging Sanctus Laurentius en Metrostation Oostplein. In elk geval twee van de vier plekken waar ik al 10 jaar zo’n beetje dagelijks voorbij kom maar nooit binnen ben geweest. Misschien toch wel leuk zo’n Urban Trail. Na het Vendu notarishuis, de Kubuswoningen en de trappen van de Bibliotheek lopen we door de Markthal, en alhoewel de meeste kramen dicht zijn is uitgerekend de donutwinkel wel open. Mijn koninkrijk voor een donut! Helaas geen tijd om te stoppen en te shoppen.

Door de koopgoot verwachten we richting Schouwburgplein te lopen voor de finish maar die blijkt nog wat verder weg te liggen. We mogen eerst nog vier verdiepingen naar boven in de Bijenkorf om de kantoren te bewonderen. En daarna vier verdiepingen weer naar beneden. Bij de Decathlon mogen we gelukkig met de roltrap maar het Oude Luxor is weer meedogenloos. Natuurlijk gaan we daar wel even met Lee ‘You’ll never walk alone’ Towers op de foto. Nou ja, met zijn kartonnen standbeeld dan in elk geval. Nog even door de Doelen en als laatste verrassing nog een trapje of twee, of drie, of vier door de Pathé! Bij de uitgang een minibakje popcorn en als we naar buiten stappen is om de hoek dan toch écht de finish. Daar krijgen we een tasje die we mogen vullen met ons ontbijt, een stuk koek, een krentenbol en nog wat ‘hapjes’, en aansluitend natuurlijk de medaille. En of het nu kwam omdat ik geen verwachtingen had, we met een hele gezellige groep waren of dat mijn naam vandaag ‘Laura’ was, ik heb het reuze naar mijn zin gehad. Waarschijnlijk een beetje van alledrie.

Even later zitten we in de zon op het terras achter een biertje en een broodje en voordat ik het in de gaten heb sta ik zomaar ingeschreven voor een sprint triathlon op 3 juni. Ook zo’n dingetje van ‘ooit eens’. Gezellig met een paar vrienden. Geen tijdsdruk, geen verwachtingen. Onder mijn eigen naam, dat dan weer wel!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *