Marikenloop: Running Angel voor één dag!

Een paar maanden geleden kreeg ik een telefoontje van Anita Active. Er stond een event op de planning met de Running Angels. Ze gingen de Marikenloop lopen en voorafgaand daaraan zouden ze een trainingsdag hebben. Omdat het een meidenclub is, en de Marikenloop ook alleen voor dames is, wilde Anita Active dat zowel trainer als fotograaf ook dames waren. Of ik interesse had om de training te verzorgen. 

Interesse? Ik sprong een gat in de lucht. Wat een leuke opportunity! De trainingsdag was een succes en niet alleen hadden we een enorm leuke dag, maar ik was ook gelijk 15 hardloopvriendinnen rijker. Maar het feestje was pas net begonnen. Het échte feestje was vandaag tijdens de Marikenloop.

Om 11:30 verzamelen bij de tent van Anita. Nijmegen is niet naast de deur en Frank loopt vandaag in Hoogvliet, of all places, dus het wordt de trein. Rotterdam, Breda, Nijmegen, Nijmegen Heyendaal, in iets minder dan twee uur. Je raadt het al. Vroeg op dus. Een extra moeilijke opgave als je bedenkt dat ik niet alleen jetlag heb maar ook nog de halve nacht heb lopen sniffen en snuiven. Eigen schuld natuurlijk als je als hooikoortspatiënt op het hoogtepunt tussen het gras gaat liggen BBQ-en, maar toch. 

Maar de gedachte aan pannenkoeken doen me toch uit bed springen. Nou ja springen, als een zombie uit bed strompelen lijkt er meer op. Ik trek Frank ook uit bed, die moet bakken, en Deborah gaat ook mee dus we maken een pannenkoek extra. We komen een klein beetje in tijd nood maar Frank biedt aan om ons naar het station te brengen. Scheelt weer een kwartier. De trein gaat soepel en in Den Bosch ontmoeten we LindaLynn met haar zus, dus de reis wordt dubbel zo gezellig. Eenmaal op het terrein treffen we niet alleen Marjon van Anita met een collega uit de UK maar ook de Running Angels. Het feest kan beginnen!

En het begint met een groepsfoto! Niet in de laatste plaats omdat het behoorlijk warm is en de tights die we gekregen hebben stiekem best warm zijn. Tights die we wel voor de foto willen dragen. Voor het lopen trekken we een iets korter en dus koeler broekje aan. Letterlijk koeler want de enige zwarte korte broek die ik heb stamt uit 20 kilo terug en is dus te groot en alles behalve ‘cool’. Daarna maken de dames die de 5 km gaan lopen zich klaar. De rest gaat naar de finish om ze straks binnen te halen. Daar staan we netjes klaar met camera’s en confettikanonnen. Had ik al gezegd dat het een feestje is? Het duurt even voordat ze rond zijn maar dan komen ze toch aanlopen. And the crowd goes wild…

We lopen met z’n allen terug naar de tent en wachten tot het tijd is om naar de start te gaan. Als we daar aankomen is onze warm up al geweest en moeten we bijna nog haasten om te kunnen starten. We hebben er zin in, we gaan als één groep lopen en finishen en ik zal proberen om onderweg foto’s te maken. Er is slechts een klein puntje van aandacht. Het is begonnen met regenen en ondanks dat het goed is tegen de warmte en voor mijn hooikoorts houden we niet zo van nat. Maar ja, wat doe je er aan? In elk geval niet het feestje in het water laten vallen.

Het parcours is anders dan ik ken van twee jaar geleden dus dat maakt het extra leuk. Omdat we een voor mij relatief rustig tempo lopen kan ik mooi af en toe vooruit snellen om positie te kiezen voor het maken van wat foto’s. Toch valt dat niet mee, focussen is een dingetje en de regen helpt ook niet. Het is stiekem toch wel te donker voor de camera. Het resultaat is veel bewogen en onscherpe foto’s. Meerennen helpt een beetje en wandelen bij de drankpost maakt ook het een en ander goed. Plus een filmpje of twee moet ook helpen om toch iets vast te kunnen leggen. Het geeft echter allemaal niet. De pret is er niet minder om en ik merk totaal niet dat we aan het lopen zijn. Bovendien zijn de intervallen een goede training voor me. 

Ik vind het wel meevallen met de warmte dankzij mijn trainingen in Bonaire. Toch merk ik het wel want ik ben zeiknat en dat is niet alleen van de regen. Tegen de tijd dat we bij 5 km zijn is er een gat ontstaan tussen de voorste en de achterste dames. Er wordt besloten om bij de drankpost van de 7 km op elkaar te wachten zodat we het laatste stuk samen lopen. Onderweg komen we Yvonne van de RMD ook nog tegen die een stukje met ons meeloopt. Zij heeft ook de afstand van de 5 km en de 7,5 km er al op zitten. Bikkel. En er wordt natuurlijk gedanst bij de percussieband en de DJ. Feestje, remember?

Binnen no time is daar de finish alweer. We zorgen dat we goed bij elkaar zijn en gaan gezamenlijk de finish over. Daar wacht Marjon ons op en nemen we onze medaille in ontvangst. Terug naar de tent om de tassen te pakken en even na te praten. En uiteraard nog een groepsfoto. Vanwege de regen loopt het terrein snel leeg en ook wij gaan zo langzamerhand richting huis. Tenslotte wacht ons nog een treinreisje. 

We nemen afscheid en lopen door de regen naar het station waar we helaas een half uur moeten wachten. We schuilen onder de stenen trap maar als de trein er eenmaal is gaat de reis soepel en voorspoedig. Iets minder dan twee uur later stappen we uit op Rotterdam Centraal waar Frank ons oppikt. Hij moest toch eten halen. Eenmaal thuis plof ik op de bank om nog even na te genieten van deze dag. Ik mis de dames nu al, maar niet voor lang want we zien elkaar over twee weken alweer bij de Ladiesrun. Daar gaan we het feestje nog eens dunnetjes overdoen. En gelukkig iets dichter bij huis.

Running Angel voor een dag. #allesroze is pretty cool!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *