En toen kreeg ik een appje met een duivelse vraag. ‘Morgen spontaan loopje Harmelen?’ Shit. Ik heb al geknald op de 15 km én paardgereden. Plus gepland om met Frank mee te fietsen die ruim 30 km wil lopen. Bovendien hebben we maandagavond de verkenning van de Rotterdam Running Crew dus dan moet ik ook weer lopen. En het plan was juist om nu af te gaan bouwen. Maar…
Houdt een vrouw van schoenen? Heeft Sinterklaas een baard? Zijn smurfen blauw? Dus, ga ik spontaan een loopje in Harmelen doen? Het enige dat tussen mij en Harmelen in staat is de planning. Want na Frank zijn duurloop zijn we pas om 12:30 terug. Maar als dat geen probleem blijkt te zijn, mijn duivel akkoord gaat met de afstand van 5 km én belooft het rustig aan te doen samen met mij is het gauw geregeld.
En zo stap ik zondag om 12:45 in de auto van Deborah op weg naar Harmelen. Een ritje van 30 minuten waar Deborah en ik eens even serieus met elkaar moeten praten. Want dit kan natuurlijk écht niet. We zijn er voordat ik er erg in heb want door de vakantie hebben we elkaar al een tijdje niet gezien. We kunnen makkelijk parkeren ondanks dat het een drukte van belang is. Het kleinschalige loopje heeft hooggeëerd bezoek want het gehele internationale team van de Asics Frontrunners die een feestweekend in Amsterdam vieren lopen vandaag mee. In Harmelen, of all places. Die eer komt de organisatrice, Debbie Meijer van FitFunRun, toe.
Met al die Asics mensen trek ik lekker recalcitrant mijn ‘#anitameisje Saskia’ shirtje aan. Deborah had hetzelfde idee dus we zijn goed herkenbaar. Herkenbaar voor de andere Anitameisjes die er rondlopen, de Running Angels en verdraaid ook nog een paar RMD-ers. Het is één groot feest. Nadat we iedereen gedag hebben gezegd, nog even een selfie gemaakt hebben met hardloopvriend en Asics Frontman Robert Lathouwers, en ons startnummer opgepikt kunnen we nog even langs de WC en op zoek naar de start. En dan mag ik voor de tweede keer dit weekend rennen voor een medaille.
De route is simpel en vlak dus dat loopt lekker weg. We hebben wat tegenwind op het eerste stukje en worden aan alle kanten voorbij gelopen door de snelle Asics mensen. Maar dat geeft niet, tenslotte heb ik al wat in de benen zitten en zit er nog wat in het vat. Bovendien heeft Deborah al een week niet gelopen en hebben we afgesproken rustig te lopen. Toch kriebelt het. Misschien de volgende keer. Hoe dan ook lopen we toch best een aardig tempo. Ik ben wel erg blij dat we bij de splitsing naar rechts mogen voor de 5 km en ik niet naar links de 10 km hoef te lopen. Vandaag even niet.
Langs de kant staan diverse Running Angels aan te moedigen en voor we het in de gaten hebben zijn we alweer op weg naar de laatste kilometer. Deborah moet haar best doen maar aan het einde lopen we na een kleine aansporing van mijn kant toch nog twee dames voorbij en finishen we rond de 27 minuten. Helemaal niet slecht. Nummer één is Joyce, ook een Anitameisje. De Asics runners zijn buiten de classificatie gehouden.
We hangen nog heel even rond maar krijgen het al gauw koud. Dag, dag, kus, kus en tot de volgende keer en we rijden weer naar huis. Ik heb ernstig behoefte aan een douche en iets te eten en een bank om de rest van de avond op te hangen is eigenlijk ook wel prettig. Kan ik uitgebreid alle foto’s van het weekend uitzoeken, mijn Social Media bijwerken, de medailles ophangen en mijn loopjes registreren van de Schenkelloop en het Hardloopevent Harmelen.
Harmelen, waar ligt dat eigenlijk?