In 2016 zat ik in de modus dat ik elk loopje pakte dat mijn agenda toeliet, no matter what. Daar zat toen ook een Urban Trail bij, uiteraard die van Rotterdam. Vol verwachting stortte ik me in het avontuur om plekjes in Rotterdam te ontdekken, om er vooral achter te komen dat het een totaal ander concept is en weinig met hardlopen te maken had. Er was dan ook geen tijdregistratie behalve dan die van mijn eigen klokje, en we moesten om de haverklap wachten om ergens doorheen te kunnen lopen. De lol was er niet minder op, ik maakte veel foto’s en we kregen een medaille en wat te eten na afloop. Een geslaagd loopje dus.
Maar ja, zoals bij veel dingen is het bij mij vaak kwestie van nieuwigheid. Sommige dingen blijven langer hangen maar het meeste valt dan toch weer in de categorie ‘been there, done that’ en dan verliest het mijn interesse. Dus toen ik het jaar daarna weer meedeed was het nog steeds leuk maar niet meer nieuw en de derde keer was meer een spontaan iets. Ik weet niet eens meer waarom maar die dag liepen we zelfs twee loopjes, de Urban Trail en de Vestingloop Brielle. Hoe dan ook, drie keer scheepsrecht maar na die laatste keer had ik het wel weer gezien. Er kwamen andere interesses waar een Urban Trail niet echt meer tussen paste. Zelfs het ‘Gotta run them all’ principe ging niet meer op toen de serie zich uitbreidde naar andere steden. Ja het appelleerde aan mijn verzamelgen, maar zelfs ik moet soms keuzes maken en afreizen naar Groningen, om maar een stad te noemen, was me dan toch weer te veel moeite.
Inmiddels ben ik zeven jaar verder en loop ik tegen wat ‘blokkades’ aan. Reden genoeg om het even een paar weken wat rustiger aan te doen. Dus als ik bij vriendin Linda in de tuin zit en hoor dat ze de week er op met vriend Bart de Urban Trail Den Haag gaat doen voel ik een kriebel opkomen. En je weet, if you got an itch, you gotta scratch! Een loopje op zondag, check! Rustig aan, check! 10 km is een acceptabele afstand, check! En vooral gezelligheid met Bart en Linda, check! Stiekem kijk ik op mijn telefoon of ik nog kan inschrijven. Dat kan dus ik opper om mee gaan. Natuurlijk vinden ze dat leuk. In een tijdsbestek van vijf minuten heb ik ingeschreven. Startwave 4 om 10:15. Mag Frank met Ronald en Patricia op het terras bier gaan drinken.
Het is een mooie dag, niet te warm maar wel zonnig. Gelukkig maar want zaterdag was het zeikregen. We gaan met de trein richting Den Haag en ondanks de drukte heb ik snel mijn startnummer, kan ik naar de WC en mijn tas achterlaten. In de trein komen we RRC-er Ton nog tegen en ik sta vlak achter Bart in de rij die eerst niks in de gaten heeft. Als ik terug kom van de WC zijn Linda en Ronald er ook al. Dan zie ik dat zij 10:00 op hun startnummer hebben staan, en ik dus ingeschreven om 10:15. Gelukkig lijkt het er op dat er niet gecontroleerd wordt dus ga ik gewoon met ze mee.
Als het tijd is worden we weggebonjourd door de speaker en het is een rollende start. Frank nog even gauw gedag zeggen, fotootjes hebben we al gemaakt en gaan met die banaan. Lekker rustig aan, beetje dribbelen, warm draaien, gebouwen bekijken en nog meer foto’s maken. Dat is tenminste mijn plan maar Bart zet er gewoon lekker de sokken in en dus moeten we er achteraan. Even snel lachen voor de camera, áltijd lachen voor de camera, en dan klagen bij Bart dat hij rustig aan moet doen. Ik voel toch nog wat stijfheid in mijn lijf en dat moet eerst ontdooien.
Gelukkig is daar de eerste bezienswaardigheid, het Korzo Theater. Helaas zijn we daar ook weer zo doorheen. Van daar uit naar de Foodhallen die ik niet kende, en hoe leuk de Kloostertuin Vincentius. De ingang lijkt op de kloosters van Tokio en natuurlijk maak ik hier een paar foto’s. Bart zijn we kwijt maar die staat gelukkig een stuk verderop op ons te wachten. ‘Hij wilde net gaan bellen.’ Door naar Theater in De Steeg, het Hofje van Nieuwkoop, de Kafe Kafka, Amare en de Universiteit Leiden. Fijn met al die trappen maar het is een mooie campus en zo kom je nog eens ergens. Onderweg komen we Haagse Harry tegen waar we natuurlijk ook even stoppen voor een foto, of twee.
Delen van de route hebben we al vaker met Bart gelopen op een van zijn georganiseerde loopjes door Den Haag, maar nu gaan we door gebouwen heen waar we anders alleen maar langs lopen. En dan komen we bij een alleraardigst gebouwtje met een mooie bloemenwand waar we natuurlijk, je raadt het al, een foto maken. Het blijkt Het huis van het Boek, het kleinste boekenmuseum van Nederland, of was het van de wereld? Door naar het Provinciehuis waar ik twintig jaar lang langs gereden ben, maar nog nooit naar binnen ben geweest. Tot vandaag.
Ik kijk mijn ogen uit bij het Louis Couperus Museum. Ook al zo klein maar heel kleurrijk en als je niet weet dat het daar zit loop je er zo voorbij. We rennen door de straten van de wijk waar ik toch niet geheel onbekend ben maar zo op de details heb ik nooit gelet. De bistro De Resident schijnt heerlijke spareribs te hebben dus die moeten we een keer uitproberen en dan komen we bij voor mij natuurlijk het hoogtepunt van de route, Manege ‘s-Gravenhaagse Stadsrijschool. Ik dacht dat mijn oude manege klein was maar dit is nog net iets kleiner. Zo voelt het in elk geval, helemaal nu ik bij een hele grote manege rij. Er staan een paar paarden en ze hebben in de binnenbak een ‘parcours’ gemaakt met drie hindernissen waar ik natuurlijk heel melig overheen spring. Niet alleen ik, met mij vele anderen. Bart filmt en nog voor we de finish bereikt hebben staat het al in de app groep.
De laatste twee kilometer brengt ons door Beeld en Geluid Den Haag en de Kloosterkerk. Ze doen ook alles om zieltjes te winnen hė? Toch moeten we nog een stukje voordat we bij de finish zijn. Ik heb Frank al geappt om te laten weten dat we er aan komen en ze staan braaf te wachten aan het einde van het Lange Voorhout. Naast de medaille krijgen we een lupaatje maar ik ga liever op een terras zitten voor een echte lunch. En als je in Den Haag bent ga je natuurlijk naar het Plein. Daar zitten we lekker in het zonnetje en eten een truffelomelet. Daarna wandelen we terug naar het station om de trein terug naar Rotterdam te pakken. Zo paste de Urban Trail dan toch weer prima in mijn ‘rustig aan doen’ schema. Maar ja, ze hebben een hele Urban Trail serie hé?
Misschien toch maar een keer naar Groningen afreizen…