De paden op, de lanen in….. Ik kan het niet helpen. Als ik ’s ochtends op sta op deze zeer zeldzame maar oh zo schitterende nazomerdag zingt het liedje door mijn hoofd. Vandaag staat namelijk de dagtocht van de manege gepland en we hebben enorme mazzel. Mazzel? Of toch karma, waarbij goede mensen goede dingen overkomen. Als dat zo is, moet ik dus ergens iets goed gedaan hebben. Anyway, lekker een beetje uitgeslapen, ontbijtje gedaan en enorm in mijn nopjes op naar de manege, want we moeten om 12:00 verzamelen. Ik heb er zin in!
Eenmaal daar snel een blik op het bord voor de indeling. Yes!!! Ik zit op mijn all time favourite Lapaz. Joke probeert gelukkig altijd wel rekening te houden met de voorkeuren van iedereen tijdens het inplannen, ook als dat in dit geval voor sommigen betekent dat ze halverwege moeten ruilen. Mijn dag is in elk geval nu al goed. En dat wordt alleen maar beter. Na de financiële afhandeling (want dat moet ook gebeuren), worden de paarden lekker geborsteld en gepoetst. Zeker bij zo’n lange rit is het erg belangrijk dat er geen schuurplekjes kunnen ontstaan onder het zadel . Dan zadelen en nog even wachten voordat we mogen opstijgen in de binnenmanege. Het is een drukte van jewelste.
16 amazones en ruiters hebben zich ingeschreven en zijn druk in de weer met een rondje stappen, beugels goed doen, nog een extra gaatje aansingelen en nog even gauw de juiste peesbeschermers. Ondertussen wordt er druk overlegd wie eventueel naast wie mag en kan rijden, wie vooraan moet en wie achteraan. Maar de meesten zijn vaak genoeg mee geweest op een buitenrit om te weten op welk paard ze zitten, waar het paard ongeveer moet lopen om geen problemen te veroorzaken, en welke paarden wel met elkaar overweg kunnen. Hans rijdt met Valentino natuurlijk voorop, en ook Nick op Orion is mee en mag naast Hans. Op die manier hebben we twee stoere mannen die de troepen aanvoeren en gelijkertijd twee grote paarden die de boel een beetje kunnen opsluiten. Het is lekker warm dus t-shirts en korte mouwen voeren de boventoon. Achter de schermen zijn er een aantal mensen die straks naar Meijendel komen rijden met de auto met spullen voor de paarden, appels en blikjes drinken voor de straks dorstige ruiters.
Als iedereen goed zit en zijn plek gevonden heeft gaan we op pad. Heehaa, een bonte stoet vertrekt in opperbeste stemming richting ……ja, waar gaan we eigenlijk naartoe? Eerst maar naar het strand. De commando’s worden netjes doorgegeven en al snel komen we op het strand aan. Er waren meer mensen die vanochtend met de zon in het bolletje wakker werden, dus het is uitzonderlijk druk. Gelukkig is de sfeer relaxed en zo ook de paarden, dus ze trekken zich weinig aan van de honden, de kinderen of de blote mannen die we op het naakstrand tegen komen. Hilariteit des te meer bij de jongere amazones die het allemaal maar niks vinden, ouwe mannen in hun blote kont. Helaas is het vloed, dus de paarden moeten best wat ploeteren door het zand, maar we hebben tot 2 keer toe een open stuk waar we kunnen galopperen. Na eerder twee keer halt gehouden te hebben voor een verloren zweepje (strandgangers bedankt voor het oprapen) stoppen we nu snel om een groepsfotootje te maken. Want het is toch bijzonder, zo’n hele club.
Dan krijgt Hans een telefoontje. Ook bij Meijendel is het stinkend druk en moeten we nog 3 kwartier wachten voor we daar terecht kunnen. Maar goed, wij rijden gewoon lekker verder, we zien het wel, niks kan de stemming verpesten. Dan gaan we toch de duinen in. We komen op plekken waar ik nog nooit geweest ben en het is er erg mooi. In de verte worden zelfs de wilde pony’s gespot en verder rijden we langs mooie beekjes. Hans maakt van de gelegenheid gebruik om nog eens goed te wijzen op de uiterst giftige doornappels die op de middenberm groeien, waar Laser laatst een opgeblazen hoofd van opgelopen heeft. Het zal Laser weer eens niet zijn. Dan toch richting Meijendel en we gaan een behoorlijk lang stuk in gedeeltelijk galop maar voornamelijk in draf. Zowel ruiters als paarden hebben het erg naar hun zin, al heeft iedereen wel behoefte aan een momentje rust en wat te drinken. Lapaz is stout en pikt stiekem een hapje gras hier en doet een galopsprongetje daar terwijl we moeten draven, maar het is zwaar voor ze dus ik knijp een oogje toe op deze laatste buitenrit, waarbij altijd wel de veiligheid van allen in het oog houdend. Dan komen we aan in Meijendel. In de 10 jaar dat ik nu bij Wittebrug rij altijd alleen maar langs gereden en nu dan eindelijk een keer gestopt. De achterhoede heeft halsters meegebracht dus we kunnen de paarden aanbinden, de singel een gaatje losser en ze krijgen appeltjes. Voor de ruiters en amazones hebben we blikjes en een lekkere muffin. Even een uurtje relaxen, en voor mij een goede gelegenheid om een paar leuke foto’s te maken. Dan gaan we toch écht weer op pad voor de laatste kilometers naar huis. Nog even een lekker galopje, drafje, stukje stappen, nog een drafje en dan écht het laatste galopje (Go Rajn!) uitdraven en dan is daar al weer veel te snel de manege. Buiten afstijgen en Hans doet nog een woordje. Vooral fijn dat iedereen er op is blijven zitten en op een verloren momentje na dat een commando niet goed genoeg doorgegeven werd en het is draf dichten van een gaatje is Hans erg tevreden en mogen we de volgende keer weer mee. Eenmaal binnen de paarden goed naverzorgen, spullen opruimen, worden de paarden zelfs nog even afgespoeld en mogen ze nog even droogstappen en gras grazen voordat ze weer op stal moeten voor de avond. Het is inmiddels 18:00 uur, en einde van een heerlijke dag. Als ik 31 dagen moest verzamelen voor een maand die zich continue zou herhalen, dan komt deze dag er in! Ik verheug me al op volgend jaar.
P.S. Nog een extra bedankje voor de organisatoren en de achterhoede.