When a plan comes together

Joepie! We hebben weer een schema!

Na 8 maanden getraind te hebben met een superstrak schema 3xperweekin105trainingen, voelde ik me enorm onthand na de marathon. Zomaar lopen ging me daarvoor op zich wel goed af, ook al maakte ik toen ook al gebruik van schema’s, maar eigenlijk wist ik niet beter. Niet dat ik die schema’s altijd volhield, maar een programma van de Runkeeper gaf me toch houvast. Want zo eigenzinnig als ik ben op mijn werk of in een relatie, zo hard heb ik behoefte aan een plan met orde en regelmaat als ik gedisciplineerd bezig moet zijn. En trainen is nu eenmaal voor een groot deel discipline.

Maar sinds de marathon heb ik dus freestyle gelopen. Ik ben er nog een beetje doorheen gefietst met het trainen met de meiden voor de Ladiesrun, maar daarna was het toch een beetje van “we zien wel”. En het zal tussen mijn oren zitten, maar dat komt mijn loopcarriére niet ten goede. Ik loop moeizamer en minder snel. Want freestyle lopen voelt toch als lopen zonder doel, maakt het makkelijker om toe te geven aan luie trainingen en een keertje overslaan.

Een schema dus. Een heerlijk “ik vertel je wat je moet doen, dan hoef je nergens meer over na te denken” schema. Voor de halve marathon van Amsterdam half oktober. Wat ik gewoon hersenloos kan volgen, kruisjes kan zetten en als beloning het tevreden gevoel als ik mijn plicht voor die dag weer gedaan heb. Een eind om naar toe te werken, voortgang te zien en waar ik mijn autistische trekken op bot kan vieren.

Komt wel weer de vraag, wat voor schema? Want er is nogal wat te vinden. Sowieso is mijn eerste vereiste dat het een schema voor luie renners moet zijn. Zo een van underpromiss overdeliver. Dat wil zeggen, dat ik niet hard hoef te trainen om dan uiteindelijk toch sneller en meer te lopen en dan op de halve een goed resultaat neer te zetten. Maar dan omdat ik dat wil en niet omdat het moet. Wat dan wel weer lekker tegenstrijdig is aan die behoefte voor discipline. Maar goed, je moet vrouwen nu eenmaal niet proberen te begrijpen.

De volgende stap is, wil je op afstand lopen of op tijd? Ik ben zelf een afstandsloopster. Tijd kan ik niks mee, ben ik een uur aan het lopen maar afhankelijk van hoe ik me voel ben ik dan al drie keer thuis of nog 3 kilometer ver weg. Afstand is lekker overzichtelijk, rondje X of rondje Y. En dan zien we wel hoe laat we eten. Daarna is het een kwestie van variabelen invoeren. Hoe vaak per week wil je lopen, wat kan je aan, welke dag wil je je lange duurloop doen, en wil je een licht, een normaal of een zwaar programma? En als je dat allemaal gedaan hebt zeg je gewoon “print” en kan je aan de slag. Want de rest moet je dan wel zelf doen. En om de vraag voor te zijn, ik gebruik MyAsics, maar er zijn genoeg anderen.

Schema of freestyle? Teveel vrijheid kan ik niet tegen, dus doe mij maar lekker een schema. Heb ik tenminste iets om me tegen te verzetten!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *