Monkey See, Monkey Do

Het eerste dat je geleerd wordt als je het professionele circuit in gaat voor het duiken, is dat cursisten alles doen wat jij doet. Zeker omdat je onder water niet kan praten, kan je alleen maar dingen voordoen. En je cursisten doen dan alles braaf na. Geloof me, ik ben inmiddels 3 jaar Dive Master, en het is geen fabeltje. Dat betekent dus twee dingen. Éen, je moet heel duidelijk zijn in de dingen die je voordoet, zodat ze goed kunnen zien wat ze moeten doen, en twee, je moet ook heel erg opletten op de dingen die je niet wilt dat ze doen. Oftewel, je moet je heel erg bewust zijn van je slechte gewoontes, en die dus even achterwege laten.

“Heel interessant, maar wat heeft dit nu met hardlopen te maken?” Wel eens gehoord van Pavlov? Frank en ik zijn samen ergens heel erg goed in, namelijk synchroon lopen. Tijdens de piek van de marathontraining vorig jaar viel het mensen tijdens wedstrijden zelfs op dat we zo mooi gelijk liepen. En dat is best knap als je bedenkt dat Frank 1,87m is en ik 1,63m, met een evenredig verschil in lengte van benen. Één van de twee moet zich dus aanpassen aan de ander. En aangezien Frank met mij meeliep destijds, heeft hij een schattig klein pasje ontwikkeld.

Maar nu dat de marathon voorbij is en we weer “ieder voor zich” aan het trainen zijn ontpopt zich echter een opmerkelijk fenomeen. Als we toch samen een rondje aan het hollen zijn en we lekker asociaal op het midden van het fietspad lopen, komt er een fietser aan. We moeten plaats maken. Ik wil Frank voor laten, hij wil juist achter me. Ook goed, maar op de één of andere manier schuift hij uiteindelijk heel onhandig naast me waardoor ik moet uitwijken. En op mijn gemopper krijg ik een verwijtend: “Ja, ik probeer achter je te gaan lopen, maar als ik langzamer ga lopen, ga jij ook langzamer.”

En zo ben ik dus een brave cursiste die een Pavlovreactie heeft ontwikkeld, en onbewust haar snelheid aanpast aan die van Frank. Heeft Frank het na al die jaren huwelijk dan toch voor elkaar. Ik zal het maar niet hebben over het feit dat het minder goed werkt als hij sneller loopt, of dat er altijd een heleboel goede redenen zijn om langzamer te gaan lopen, bewust of onbewust. Laat hem maar in de waan. Mag hij vandaag Bokito zijn…

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *