Je doet er alles aan om jong te blijven. Sporten, niet roken, niet drinken, een klein beetje gezond eten, niet te veel in de zon en niet al te veel troep op je gezicht. De grijze haren worden al jaren steevast geverfd. Blond, dan vallen ze minder op tussen al die andere lichte lokken en we houden ze natuurlijk halflang. Het is helaas wel een beetje vechten tegen de bierkaai. Op het fysieke vlak dan. Genadeloos beginnen de rimpels ook vanaf een afstand zichtbaar te worden, het vel springt niet meer terug in de plooi en de wangetjes gaan hangen. Om over de stugge oma-haren op mijn kin maar te zwijgen. Ik probeer ze nog steeds hardnekkig gewapend met een pincet te lijf te gaan, maar het lijkt wel een plaag kakkerlakken. Voor elke haar die ik er uit trek komen er twee nieuwe terug.
Maar zolang ik er snel bij ben, een beetje op afstand blijf en de belichting op foto’s goed uit laat komen kan ik de schijn nog wel een beetje ophouden. Geestelijk is het een stuk makkelijker. Gewoon zonder enige schaamte met de Penny onder je arm de supermarkt uitlopen om het paardenmeisje-gevoel goed te laten wortelen. Tekenfilms kijken om het kind in jezelf wakker te houden, alle boeken van The Hunger Games, Twighlight en The Maze Runner lezen en vooral heel veel op Social Media rondhangen om bij te blijven wat de hedendaagse jeugd bezig houdt.
Social Media is sowieso bij uitstek een geweldig medium om je leeftijd te verhullen. Populaire posts liken zegt niks over hoe oud je bent, grapjes delen overbrugt elke generatie en pagina’s liken over de juiste onderwerpen zorgen er voor dat je er helemaal bij blijft. “Ken je dat niet?” vraag ik dan ook regelmatig aan Frank als er een nieuwsitem is over een hype die de jeugd bezig houdt. Ik wel, ik volg alles en kan makkelijk meepraten over Instagram, planken, Pinterest, de opgeblazen lippentruuk en de laatste filmpjes van Grumpy cat.
En hoe cool ben je als je kan opscheppen over het laatste concert van DJ Hardwell waar je je het schompes hebt lopen springen en de kaartjes voor het volgende optreden van Fedde leGrand al in de kast liggen. Natuurlijk volg ik ook op de voet de ontwikkelingen voor de nieuwe K3, en ken ik de tekst van Drank & Drugs.
Zo ben ik dus uitermate goed in staat om de illusie in stand te houden. De illusie dat ik nog niet zo oud ben, nog hartstikke goed meekan, en nog járen lang jong, hip en modern kan blijven. Voor mijzelf dan blijkt. Getuige dat ene zinnetje. Dat ene zinnetje in het mailtje dat ik vandaag kreeg. Dat zinnetje dat de luchtbel van mijn vermeende jeugdigheid met een luide knal uiteen laat spatten.
“Leuk om te lezen dat je een groot fan bent, je bent de eerste die ik tegenkom die al een beetje ‘op leeftijd’ is en dat maakt het juist leuker.”
Heeft iemand nog een paar geraniums voor me?