Afgelopen vrijdag heb ik de tweede bilpriksessie gehad. Het was weer een feest. Mijn bilspier schudde dat het een lieve lust was, schoot met een paar elektrische schokjes in de ‘100 samentrekkingen per minuut’ modus, en verspreidde een aangename warme gloed door mijn been naar het kleine teentje van mijn rechtervoet. De blauwe plekken die later zullen ontstaan zijn echter niet van de naalden maar van het spanken van de fysio, om een vorm van gevoelloosheid te creëren zodat ik het prikken niet voel.
Voor mijn kuit gebruikte ze een andere tactiek, afleiding. Uitgebreid vragen hoe ik met lopen was begonnen (trainen voor de Kilimanjaro), wanneer de eerste keer was dat ik last van mijn rug had gekregen (na de Bruggenloop in datzelfde jaar) en of ik op de safari in Kenia de big five had gezien. Ik kon er vier afvinken, de neushoorn hebben we toen niet gezien. Nu wel, die prikte namelijk in mijn kuit. Zo voelde het in elk geval, alhoewel hij al een stuk rustiger was dan de week ervoor.
Als bonus kreeg ik nog even een rug/heupbehandeling. Na een houtgreep en een manoeuvre waar je voor doorgeleerd moet hebben hoorde ik mijn ruggenwervels als een treintje achter elkaar kraken. Ze keek me daarna met een tevreden glimlach aan en zei onschuldig dat ze het zo fijn vond als ze de boel in één keer loskreeg. ‘I love it when a plan comes together!’ Mrs. ‘Hannibal of the A team’ had nog net geen sigaar in haar mond.
Maar we hebben het weer overleefd. Evenals de stevige ‘ik-ga-je-peesplaten-even-lostrekken’ massage die ik na de fysio geboekt had. En zo strompelde ik bont en blauw door naar de kapper om mijn hoofd ook nog even lekker te laten mishandelen. Allemaal voor het goede doel.
Het goede doel de dag erna. Om met een stralend blond koppie door de duinen en over het strand van Den Haag te huppelen. 8 km plus 1 (‘vooruit om dat het kan’ klinkt een stuk beter dan ‘omdat ik de weg kwijt was’) van marathontraining 2 die ik nog moest inhalen van afgelopen donderdag. En het goede doel de dag dáárna. 8 km van marathontraining 3 hardlopend langs de Kralingse Plas in het heerlijke zonnetje. En niet zo maar lopen, maar wiebelen met mijn heerlijke losse kont, mijn gemobiliseerde rug en mijn pijnloze kuit. Mijn been is nog niet helemaal optimaal, maar hé, het was pas sessie twee.
En zo kijken we uit naar een week vakantie om te ontspannen, en de dag na onze terugkomst als ik sessie drie gepland heb staan, zowel bij de fysio als bij de masseur. Om me weer lekker te grazen te laten nemen. Zodat ik heerlijk heupwiegend, billenschuddend en vooral pijnvrij de overige marathontrainingskilometers kan lopen.
Shake, Shake, Shake
Shake, Shake, Shake
Shake your booty, Shake your booty
Shake, Shake, Shake
Shake, Shake, Shake
Shake your booty, Shake your booty