Trompper Optiek Golden Tenloop

Het is bijna een maand na de marathon, dus hoog tijd om weer eens een wedstrijdje te lopen. Bovendien moeten we volgens mijn nieuwe schema toch zo langzamerhand weer eens 10 km lopen, komen de Marikenloop en de Ladiesrun er al weer aan en hebben we toch vrij vandaag. En het belangrijkste van allemaal, er is mooi weer voorspeld!

De Golden Tenloop zat al ergens vaag in mijn systeem, het is in Delft wat relatief dichtbij is, en ik heb gelezen dat meer mensen hem gaan lopen. Ja duuuuh, zo’n tweeduizend man en vrouw doen mee, maar ik bedoel natuurlijk mensen die ik ken. In een vloek en een zucht ingeschreven. Dan bekijk ik de aanvullende informatie en mis ik een essentieel onderdeel. Na wat speurwerk krijg ik de harde waarheid onder ogen. Geen medaille maar een functioneel hardloopshirt. Pruillip gegarandeerd. Maar goed, ik heb nou al ingeschreven.

We hoeven pas om 15:00 op te draven dus we kunnen rustig aan doen. Even rekenen. Naar Delft rijden, parkeren, startnummer ophalen, shirt ophalen en rustig aan de start verschijnen, betekent 13:30 de deur uit. Omdat ik verwacht dat het druk is wil ik graag een kwartiertje eerder weg. En dat is maar goed ook. In tegenstelling tot de informatie op de borden blijkt de parkeergarage waar we de auto kwijt willen vol. De politieagent die het verkeer regelt is onverbiddelijk en ‘we moeten hem maar ergens in de wijk zetten’. Nou vooruit dan maar. Scheelt wel weer parkeerkosten.

Het is een drukte van jewelste, de 5 km is volop bezig en de doorgang naar het stadhuis is door het afgezette parcours en de afgeladen terrasjes op de Markt erg smal. Precies de reden waarom ik iets eerder weg wilde. Na het ophalen van de startnummers lopen we richting de startvakken en pikken onderweg de shirts op. En dan is het wachten in de inmiddels brandende zon. Ik ben stiekem het C vak in gesneakt, samen met Frank, want officieel moest ik in D staan omdat ik me voorzichtig ingeschreven had qua tijd. Ik wil het ook rustig aandoen want die bil blijft zeuren en ik knal liever bij de aankomende wedstrijdjes. Aan de andere kant belooft Frank me een ijsje als ik onder het uur loop. Hmmm, tempting. Door de drukte, de vele mensen en het feit dat in de smalle straten ze lopers en toeschouwers tot het laatste moment door elkaar heen laten lopen doet het geheel wat chaotisch aan.

Dan is het drie uur, en niks heartbeat of startschot, maar gewoon een jolige presentator die 3-2-1 aftelt en weg is de kopgroep. Ook geen startwaves, gewoon iedereen achter elkaar door over de start. We zijn al snel het centrum uit. Gelukkig maar, want de net iets te koude wind vanochtend tijdens het ontbijt op het balkon is nu heerlijk verkoelend. Het is écht warm, Valencia is er niks bij. Typisch Hollands, vorige week stonden ze het ijs nog van de ruiten te krabben en sneeuwpoppen te knuffelen. Binnen twee kilometer zie ik dan ook al de eerste slachtoffers, en dan heb ik het niet over de half vertrapte regenwormen die wanhopig naar de rand van de weg proberen te kronkelen. Veel te snel van start gegaan en nu met een rood hoofd wandelend langs de kant.

De omgeving is wel mooi. We lopen een stuk langs de snelweg wat ik om een of andere vage reden heel erg leuk vind. Daarna schieten we het bos in, waar de bomen een beetje beschermende schaduw geven. Het valt me wel op dat de kilometers tergend langzaam optellen en het nadeel van in een sneller startvak starten is dat je veel ingehaald wordt. Héél veel! Ik zoek dan ook geregeld hazen op die een beetje in een voor mij prettig tempo lopen. Desondanks komt er van dat ‘rustig lopen en ik beschouw het als een training’ natuurlijk weer geen zak terecht. Niet dat ik voluit loop met deze warmte en die stomme bilspier, maar beduidend sneller dan de 8,6 km per uur die ik van plan was.

Er zitten stiekem ook nog een paar bultjes en bruggetjes in en vanaf kilometer 3 begin ik serieus aan ijs te denken. Ook de uitgesproken geur van een BBQ ergens op het veld doet me watertanden. Maar ik moet nog een stukkie. Ergens halverwege hoor ik een bekende stem mijn naam roepen en zie een collega aan de kant staan. En een paar kilometer later komt er een in mooi oranje uitgedost stel naast me lopen. Ik krijg een prachtig compliment want ze volgt me op Facebook en leest mijn blogs. Het blijft leuk om zo mensen te ontmoeten, al is het maar in het voorbij gaan. Tegen deze tijd beginnen meer mensen te wandelen en eist de warmte en onervarenheid zijn tol. En daar win ik dan weer een beetje bij want ik kan wel door blijven lopen en haal ze in. Met name diegenen die in lange broek of lange mouwen lopen. Gekkenwerk.

Richting kilometer 8 gaan we weer onder de snelweg door, zie ik een grote gele M in de lucht en denk weer aan ijs. Nog twee kilometer. Daar is de brug richting het centrum en nu wandelen er écht veel mensen. Ik moet stiekem een beetje lachen om een vader langs de kant die tegen zijn zoon opmerkt: ‘Deze lopen nog hard, straks komen de wandelaars.’ De laatste kilometer staan de toeschouwers weer rete-enthousiast langs het parcours, de Markt staat vol en in mijn ooghoek zie ik iemand met het welbekende Rotterdam Marathon shirt. Je komt dat shirt ook werkelijk waar overál tegen.

De finish! En ik heb toch maar mooi ruim 9,5 km per uur gelopen. Doorlopen voor een flesje water en op zoek naar Frank. Die staat halverwege op me te wachten. We zijn het er over eens dat we ondanks alles toch lekker gelopen hebben en dat het een mooie route was. Toch mis ik iets om mijn nek.

De uiteindelijke uitslag is 1:02:42. Officieel geen ijsje verdiend, maar met warmteaftrek en medaillecompensatie vind ik van wel.

Happy Hemelvaart en Bevrijdingsdag!

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *