Ok, we gaan dus paaldansen. Uitgenodigd door Anita Nederland ter promotie van de lancering van de nieuwe sport BH, de Momentum Pro, die de drie beste eigenschappen van de eerdere BH’s samenbrengt. De Eyelett stof van de cup van de Momentum, de pads van de Deltapad en de crossback maken het Pro. Goed, tot zover het technische gedeelte.
Maar jij schrijft toch over hardlopen? Ja. En deze blog gaat over paaldansen? Ja. Dat heeft toch niets met hardlopen te maken? Nee. Ja. Het is maar hoe je het bekijkt. Want als ik één ding gemeen vind van het hele hardlopen, is dat je nagenoeg niet kan hardlopen zonder op den duur blessures te krijgen als je niet ook aan krachttraining doet. Tenzij je van geboorte uit al een killer body hebt. En dat heb ik dus niet. Ik kan ongetraind met mijn body namelijk nog geen deuk in een pakje boter slaan. Maar dat terzijde.
Krachttraining dus. En dat kan je op heel veel verschillende manieren doen. De sportschool, bootcampen, cross training, body pump of… juist ja, paaldansen kan ook. Uitermate geschikt om je kracht op de proef te stellen. Bovendien heb ik na jaren dansen op een podium in een kooi in de discotheek altijd al een keer willen paaldansen. Now is my chance. 20 jaar te laat weliswaar, maar beter laat dan nooit.
Dus hoe werkt dat nou, dat paaldansen? Nou gewoon, je gaat aan een paal hangen en je danst. Toch? Nee? Niet? Niet! Na ontvangst met een glaasje bubbels, want het is een productlancering, maar zonder alcohol, want we moeten nog aan een paal hangen, kleden we ons om. Mijn ego wordt in elk geval gelijk al gestreeld. ‘We hadden geen 80C omhanden dus we hebben je maar even een 75C gegeven, kan je later ruilen. Oh kijk nou, hij past eigenlijk als gegoten! Wil je een stukje brownie, je kan het hebben?’ Speciaal voor mij, en voor al die andere meiden ook omdat dat nu eenmaal de lanceerkleur is, in het rood, met bijpassend rood haarbandje, dat dan weer wel exclusief voor mij.
Fleur geeft de workshop. En net als bij het hardlopen, eerst een goede warming up. Als ik een kwartier later voor pampus lig na te hijgen vraag ik me af hoe het nou zit met die conditie van me. Heb ik vorige week écht een marathon gelopen? Alleen het onderdeeltje planken ging goed, maar ja, dat doe ik dan ook dagelijks voor een sterke core. En ja, misschien zit het tussen mijn oren, maar ik geloof écht dat het helpt. Als ik het opgebracht heb om op te staan kunnen we aan de slag.
Move 1 is relatief makkelijk. Aan je armen hangen en om de paal heen swingen. Mijn dansjaren komen nu wel van pas en mijn gazellesoepelheid van het lopen ook. Dat ik na twee keer zwaaien het gevoel heb dat ik drie rondjes in een achtbaan heb gereden mag de pret niet drukken. Zwaaien we gewoon de andere kant op om tegenwicht te geven. Move 2 noemt ze de ‘Brandweer’. Ze doet het even voor. Ik spring. Zo simpel. Zo gracieus. Zo soepel. Zo sexy. Tenminste, zo zag het er bij Fleur uit. Ik voel alleen het schuren van de paal tegen mijn rechterwreef en mijn linkerhiel, en het getrek aan mijn armen. En ik maar denken dat ik 20 kilo afgevallen was. Zo voelt het nu niet. Ik voel mee eerder een nijlpaard. Maar net als tijdens het lopen van een marathon na de klap met de hamer, gaan we dapper verder.
Move 3 in aantocht. We haken onze rechterkuit om de paal, maken een klein sprongetje, moeten klemmen en dan het andere been buigen om rond de paal te draaien. Diezelfde rechterkuit die tijdens het hardlopen altijd zo ontzettend goed zijn best doet, schiet nu stante pede en onherroepelijk in de kramp. Een ultieme vorm van protest tegen dit misbruik van mijn spieren. Niks meer mee te beginnen. ‘En nee, dat ligt niet aan mijn ongetrainde kuit, maar gewoon aan het feit dat ik inderdaad vorige week die marathon heb gelopen’, lieg ik mezelf maar voor. We proberen het gewoon de andere kant op. De linkerkuit is solidair met rechts, en schiet ook in de kramp. Nou ja, ben ik in elk geval in evenwicht. Op naar move 4.
Armen aan de paal, buikspieren aanspannen en beentjes optillen in een V. En dan toch profijt van het dagelijks planken, want dit kan ik. Ongeveer. Move 5 ziet er dan weer wat uitdagender uit, want in een paal klimmen staat dan weer heel erg ver weg van hardlopen. Om dan ergens halverwege je benen om de paal te klemmen en te gaan ‘zitten’. Met je armen los. Als ik het klimmen achterwege laat lukt wonder boven wonder het zitten best aardig. Mijn benen laten me niet in de steek, maar dat hebben ze eigenlijk nog nooit gedaan. Behalve die ene keer, maar dat was lang geleden en zijn we allang weer vergeten. Buikspieren weer aanspannen en ik kan zelfs een arm loslaten. ‘Kijk mama, met één hand!’ Wel ten koste van de huid aan de binnenkant van mijn dijen, want die paal blijft stroef. No pain, no gain.
De laatste move is de ultieme uitdaging. Aan je armen hangen en je benen omhoog en naar achteren gooien om je op je kop langzaam langs de paal naar beneden te laten glijden. Ik durf niet maar met hulp van Fleur lukt het toch een beetje. En eenmaal een keer gedaan, durf ik het nog wel een keer. Net als die psychologische drempel van een 30 km run. Ik heb wel wat hulp nodig. Deborah geeft me een duwtje en moedigt me aan als ik mezelf naar beneden laat zakken. ‘Glijden, glijden, glijden’, roept ze. En ik glij. Tergend langzaam, maar ik glij. Het lijkt wel of ik in slow motion beweeg, en als ik eindelijk de grond raak barstten we uit in een slappe lachbui. Dit is het meest hilarische dat ik in maanden heb meegemaakt. Ook goed voor de buikspieren. Na een groepsfotoshoot en een solofotoshoot met je ‘Best Move’ aan de paal, krijgen we nog wat te eten en te drinken en is de workshop ten einde.
En zo valt het me toch nog mee hoeveel ik voor elkaar krijg met een paal tussen mijn benen. Ik ga bijna denken dat ik er iets van bak. Maar om het er écht goed uit te laten zien zal ik die core training toch wat verder op moeten schroeven. Ik verwacht dan ook rare bewegingen als ik morgen uit bed stap. Áls ik überhaupt al uit bed kan stappen. Hoe dan ook, enorm leuk om een keer mee te maken en mijn respect voor paaldanseressen is ook weer fors gestegen. Maar ik zal het eerlijk toegeven.
Ik loop liever een marathon!