Wat doen normale mensen op een gemiddelde zaterdagochtend? Normale mensen slapen uit, doen boodschappen, gaan een beetje sporten of brengen de kinderen naar de voetbal. Niet normale mensen doen dat soort dingen echter helemaal niet. Die doen hele andere dingen. Wat doet een niet normaal mens dan wél op een gemiddelde zaterdagochtend? Die gaan bijvoorbeeld met een heleboel maffe wijven 5 km door de modder banjeren. En we weten inmiddels allemaal dat ik niet tot de normale mensen behoor.
Omdat de #Anitaladies inmiddels weten hoe ze een beetje reuring moeten maken zijn we gevraagd om de Muddy Angel Run op te leuken. De Muddy Angel Run is een obstacle mud race alleen voor vrouwen, op een aantal locaties in België en Nederland. En vandaag mogen we naar Amsterdam. Niet helemaal mijn plek, maar vooruit, voor Anita Active maken we een uitzondering. Omdat Anita Active ook nog hoofdsponsor is mogen we allemaal een Muddy Buddy meenemen. Double trouble dus.
Als we vier vrouw sterk volledig aangekleed, roze Muddy Angel shirtje, zwart broekje en de meest roze sokken die ik ooit in mijn leven gehad heb en ooit zal hebben, om 8:30 in de auto stappen zing ik zachtjes in mijn hoofd: ‘Ik heb mijn wagen volgeladen…’ Een dik uurtje later staan we op de parkeerplaats waar we gelijk al een handvol andere #Anitaladies tegen komen. Gezamenlijk lopen we naar het terrein en de Anitatent waar we ons melden en compleet maken. Het is direct al dolle pret en de dag moet officieel nog beginnen.
Na de tassen ingeleverd te hebben maken we een groepsfoto. We hebben vandaag niet één maar zelfs twee fotografen tot onze beschikking, @ritcheriekerk en @raymond_hess. En dat nog buiten de dames van Anita zelf, Marjon en Katharina, die met hun mobiel langs de kant gaan staan. We stellen ons op in het startvak en wachten tot 11:00 tot het onze beurt is. En we zorgen er voor dat we gezien en gehoord worden.
Om 11:00 sharp mogen we van start. De eerste hindernis valt nog mee, een bak met water waar we doorheen moeten waden. Nou ja, meevallen? Het water is koud. Heel erg koud. En laat ik nou net aan een ding een hekel hebben. Mijn adem stokt er van en dat zal niet de enige keer zijn die dag. Maar goed, de kop is er af. Daarna volgen wat klim-, klauter- en kruipconstructies, maar echt vies worden we nog niet. Alhoewel de bak met banden en water waar we onderdoor moeten een beetje in de buurt komen. Mijn tweede koudwatermomentje.
Het wordt pas echt leuk als we moeten tijgeren door een modderbak. Ik zit redelijk vooraan en als ik bijna bij het einde ben kijk ik even achterom. En wat er dan gebeurt? Ik zie #Anitaladies. Ik zie #Anitaladies die een beetje op handen en voeten kruipen. Ik zie relatief schone #Anitaladies. Ik zie té schone #Anitaladies. Ik sta op. The last crusader tegen schone gezichtjes. Voorvechtster van de essentie van Mud Races. Hoge priesteres van het zusterschap voor moddermensen. En ik ga los…
Er ontsnapt een schreeuw uit mijn mond: ‘Jaaaaaaaaaa, te schone gezichtjes. Daar moet modder op!’ En ik begin met modder te spatteren en te gooien. Niemand ontsnapt aan de lawine van modder die ik over iedereen uitstort. Het vliegt alle kanten op en binnen no time is er geen schoon gezichtje meer te zien. The mud war is on! Het feestje gaat nu pas echt beginnen. Terwijl we uiteindelijk weer doorrennen naar het volgende obstakel nemen we Marjon te grazen die daarmee als collateral damage ook niet ongeschonden de strijd uit komt. Als ze later opmerkt dat Katharina ook nog schoon is zeg ik dat ze zich geen zorgen hoeft te maken. ‘Haar pakken we ook nog’, zeg ik met een valse grijns en drie seconden later heeft ook Katharina een vies pak. Ze zullen weten dat ze ons uitgenodigd hebben voor een mud run!
We mogen een beetje spoelen als we in opnieuw een bak met koud water onder tralies door mogen drijven. Waarschijnlijk psychologisch het meest uitdagende obstakel dat er tussen zit. Om daarna door te gaan naar de leukste, een buikschuivende glijbaan zo de plomp in. Waar we schoon uitkomen om ons met de ontstane modder op de grond gelijk weer vies te maken. Zelfs de fotograaf ontkomt niet aan de rondvliegende modderspetters. Hilariteit alom voor we weer verder rennen en elkaar over een muur helpen.
Maar aan alles komt een eind, ook aan 5 km modderpret. Voordat we de finishlijn over mogen moeten we nog wel even door de ‘wasstraat’. Eerst een megaschuimbad om daarna even door de wasmangel gehaald te worden. Het water is inmiddels niet zo koud meer. Of ik ben er zo langzamerhand aan gewend. Als we weer compleet zijn dansen we over de finish en bieden we de daar dienstdoende fotograaf een gigantische uitdaging. Want hoe krijg je 25+ dames in een klein hokje met z’n allen op één foto? We zijn dan ook het grootste team dat hij voor zijn lens gehad heeft die dag.
Na het oppikken van onze tassen mogen we nog één keer iets met koud water doen als we onder de douche springen. Ik beperk me echter tot afspoelen want echt schoon word ik toch niet. Dat komt thuis wel weer. Thuis, waar het water wél warm is, ik op schone droge grond sta, mijn megahanddoek tot mijn beschikking heb en daarna gelijk in iets comfortabels kan schieten. Maar eerst nog even napraten, afscheid nemen en onderweg naar huis nog een broodje eten.
We zijn gevraagd omdat de #Anitaladies een feestje weten te bouwen. Als ik terugkijk op de 5 km en de eerste foto’s binnen zie komen kan ik maar één conclusie trekken. Mission Accomplished! En het mooiste van alles? Over zes weken mogen we weer optreden. And you are invited to the party! Dus…
Cu you in Eindhoven?
(P.S. Inschrijven kan nog steeds. Gebruik deze code Anita Muddy Angel Eindhoven voor 25% korting en start met ons in hetzelfde startvak door #anitamuddyangels team te kiezen.)