Ekiden 2018: The green party

Op deze zonnige zaterdag in Juli hebben we weer een groen feestje. De Ekiden waar we met maar liefst zeven teams van de RMD groep aan meedoen. De Ekiden is een estafette over een marathonafstand die door 6 lopers afgelegd wordt en is traditiegetrouw de inleiding van het zomerseizoen. Of de afsluiting van het hardloopvoorjaar. Zomerreces zou je het kunnen noemen. Want tijdens de zomerperiode valt er weinig te lopen. Niet niks, maar weinig. En dat is ook niet zo raar want naast de vakantieperiode is het ook gewoon heel warm. Net als vandaag als de zon al vroeg zijn warme stralen over het PAC terrein laat schijnen.

We zijn er om 10:00 zodat we tijd genoeg hebben om de grote tent op te zetten. Gelukkig hebben de nodige vrijwilligers zich al aangediend inclusief mensen die een tafel en stoelen meebrengen. Daarna is het wachten tot mijn team compleet is. Omdat Marco Vink dit jaar zijn vakantie verkeerd gepland heeft en er wat andere wisselingen van de wacht zijn hebben we dit jaar een half nieuw team. Leuk! Oud en vertrouwd is goed, maar vernieuwing is ook altijd leuk. En zo verwelkomen we Johan, Michel en Marco van den Hooven. In de volgorde waarin ze gaan lopen. Anita opent, ik neem over en Frank mag daarna aan Johan doorgeven. Een mooie verdeling. Dames eerst, daarna mogen de mannen het afmaken.

Ondertussen is het al 11:15 en meld ik me voor de captains bijeenkomst. Daar hoor ik niks nieuws, tenslotte ben ik al een tweede jaars veteraan. Na het ophalen van de startnummers en de dit jaar groene Tasuki leg ik de mannen uit hoe het spelletje in zijn werk gaat, want zij hebben het nog niet eerder gedaan. En dan is het alweer tijd voor de start. Anita staat klaar om te lopen en ik sta klaar met de camera want die heb ik natuurlijk bij me. Al vanaf het opzetten van de tent leg ik de sfeer vast maar ik zal het toch zo moeten overdragen aan Frank want binnen een half uur moet ik aan de bak.

Wachten duurt altijd lang en ik ben al drie keer weggestuurd van de baan om netjes tussen de hekken te blijven staan. Tot het moment dat Anita aan komt rennen. Ik weet wat me te doen staat. Vol overgave en veel te snel vlieg ik over de baan. Het tartan veert altijd lekker mee maar ik weet dat ik moet temperen. Het eerste rondje lijkt de warmte wel mee te vallen. Op weg naar het keerpunt kom ik niet alleen veel RMD-ers tegen, maar ook mensen van de Rotterdam Running Crew en de Club RRC. Ik blijf zwaaien, seinen en high fiven. Het leidt in elk geval een beetje af van het hele valse plat waar we mee te maken hebben. Sommigen zouden het een heuvel noemen. Dan het keerpunt en terug naar PAC. Om daarna fijn dit rondje nóg een keer te lopen. 

Inmiddels is de temperatuur opgelopen. Niet alleen komt het zonnetje door de wolken zetten, mijn eigen core temperatuur stijgt ook aardig snel nu. Ik gebruik de drankposten vooral om af te koelen. Frank staat met de camera bij de afslag naar PAC en ik kan nog naar hem lachen. Dan het rondje op de baan en mag ik aan deel twee beginnen. Als ik weer op het asfalt loop pak ik even mijn drinkmomentje halverwege terwijl ik een winegum uit mijn zak vis. Een beetje koolhydraten kan nooit kwaad. Ik heb al de nodige mensen ingehaald maar de eerste lopers met nummer drie komen me ook gewoon keihard voorbij rennen. Over motivatie gesproken.

Het is nu een kwestie van volhouden. Opnieuw zie ik allemaal bekenden aan de andere kant alweer teruglopen. We zijn duidelijk moe want het zwaaien, seinen en high fiven blijft nu achterwege, niet alleen bij mij. Ik ben blij als ik opnieuw het keerpunt zie. Nu kan ik gaan aftellen. Ik probeer mijn blik op oneindig verstand op nul modus in te zetten wat lukt dankzij de house versie van Carmina Burana. Als het koor zingt voel ik me even onoverwinnelijk en overbrug ik weer een kilometer. Zo heeft iedereen zijn truukjes. Ik draai het pad richting PAC weer op en begin aan de Tasuki te frunniken. Klaar om hem aan Frank over te dragen. Samen gaan we over de streep, voor mij de finish, voor hem de start.  Zo, my part is done!

Eenmaal even op adem gekomen geef ik mijn chip aan Johan en zoek de camera weer op om me weer aan die taak te wijden. Aan de zijlijn bij de finish vermaak ik me met de wissels en de lopers die staan te wachten. Opnieuw realiseer ik me hoeveel mensen we inmiddels kennen binnen de hardloopwereld. Iedere keer als ik denk: ‘Ik ga even wat drinken of even bij de tent kijken’, komt er wel iemand weer aanrennen die ik ken en op de foto wil zetten. Maar de zon is lekker warm, de muziek is gezellig en bovendien hoef ik niet meer te lopen, dus wat maakt het uit. Ik sta daar prima.

Zo gaat de middag langzaam voorbij. Frank geeft door aan Johan die doorgeeft aan Michel die weer doorgeeft aan Marco. En dan is het wachten tot we als team over de finish mogen. Marco is snel en als hij na de tweede keer de baan op komt rennen haken we aan. We rennen mee maar dan zet hij ook nog een eindspurt in die ik niet had verwacht en al helemaal niet kan bijhouden. We finishen met een mooie 3:31:38 wat een heel goed resultaat is. Daarna kan ik eindelijk een beetje relaxen en socializen bij de tent. Naast de verzoekfoto’s van wat andere teams natuurlijk.

Als alle teams binnen zijn is het tijd voor bier. Nou ja, Cola Zero voor mij, bier voor de rest. Ik moet Frank wel tot twee keer terugsturen om de Cola te halen als hij alleen met bier terug komt maar goed, dat mag de pret niet drukken. Rond een uur of vijf loopt het feestje langzaam tot zijn eind en met vereende krachten ruimen we de rotzooi op en bouwen we de tent af. Met een klein clubje van verloren zielen die geen eten geregeld hebben gaan we een biefstuk halen bij de Oude Haven waar we het feestje nog even dunnetjes overdoen. Er wordt vooral veel gelachen.

De Ekiden zit er weer op voor dit jaar. De zomer is officieel begonnen. De meesten gaan op vakantie en komen we pas ergens in augustus weer tegen. De groene outfit kan gewassen en voorlopig even in de kast. De tent gaat weer  in de garage en de banners zitten weer in hun koker. Alles is weer netjes opgeborgen en we kunnen met een goed gevoel terugkijken op een fantastisch feestje.

Nu alleen die 824 foto’s nog uitzoeken…

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *