Na ons drie dagen volgevreten te hebben moeten we toch ergens ook nog wel een schema volgen. Gelukkig hebben we afgelopen donderdag voordat we aan onze eetmarathon begonnen de lange duurloop van de week al gehad. 12 km, die toen al niet van harte gingen. Formeel staan de volgende 12 pas donderdag weer op het programma. Oudjaarsdag. Ik dacht het niet. Die doen we dus morgen, want dan ben ik lekker vrij en kan ik overdag lopen. Tussendoor dan alleen nog een rondje van 5. En dat past dan weer mooi met het speciale loopje van vandaag.
Bij de Bruggenloop had iemand het namelijk over de Glowrun. Nou hebben we in het verleden wel eens de Colour run en de Electric run gedaan, en loopt Frank regelmatig mee met de speciale Rotterdam Running Crew loopjes, die helaas voor mij altijd op paardrijavond zijn. Maar dit loopje wordt georganiseerd door de Runnersworld winkels en zit er een beetje tussenin. Je moet je namelijk wel inschrijven, maar het is geen officiële wedstrijd. Het is ’s avonds wat ik accepteer omdat ik morgen vrij heb, en een gedeelte van het inschrijfgeld is voor het longfonds. Dus ook een beetje voor mijn dit jaar aan COPD overleden schoonmoeder.
Na een duikje ’s middags, staan we om 19:15 paraat in de winkel, waar we onthaald worden met een glaasje water en een pretpakket. Een hoofdlampje, een glow-in-the-dark bril en een sleutelhanger. Het is druk en warm in de winkel en we komen wat bekenden tegen. Als het tijd is lopen we met z’n allen naar het Schouwburgplein waar de warm up plaatsvindt. Er zijn drie groepen. 8 km op een snel tempo, en twee groepen van 5 km, een snelle en een langzame. Frank wil mee met de snelle groep maar ik heb de ultieme smoes in de vorm van een open wond op mijn hiel ter grootte van een stuiver, souveniertje van de wandeling van het restaurant naar huis gisteren. Zorgvuldig afgeplakt, maar toch.
De langzame groep dus. Glow en slow. Lijkt me een strak plan. De glowbril op mijn neus zit in de weg en is warm, maar geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om hem af te doen. Uiteindelijk ben ik zowat de enige die hem de hele weg ophoud. We lopen heel relaxed en ik moet stiekem toegeven dat ik er zelfs een beetje moeite mee heb om niet te snel te lopen. Op de Schiedamsedijk doen twee langslopende jongens stoer en trekken een sprintje als we voorbijkomen. Met als resultaat dat één van de twee eerst zijn telefoon verliest die in stukken op de grond valt, en daarna zijn tasje met blikjes breekt en over straat rollen. Ik zeg niks.
Daarna lopen we over de Erasmusbrug en via Noordereiland en de Willemsbrug weer terug. Ons rondje brug. Een onfortuinlijke dame stapt in een gat en valt, maar gelukkig kan ze even later weer doorlopen, zij het met een gat in haar broek. Uiteindelijk lopen we langs de Markthal en via de Koopgoot weer terug en ik kan er écht niks aan doen, maar met de ‘finish’ in zicht ga ik racen en kom dan ook als eerste aan. Gewonnen! Waarschijnlijk de enige ‘race’ die ik ooit zal winnen. Binnen worden we opnieuw hartelijk onthaald met, jawel, oliebollen. We praten nog wat na alvorens weer op de scooter te stappen naar huis, de douche en nog wat te eten. Morgen 12 km waar ik graag aan denk. Alles om maar niet aan volgende week zondag te denken. Dan staat de eerste van de nieuwe reeks lange duurlopen op het programma. 20, om het nieuwe jaar goed te beginnen. Brrr. Dat zeg ik, niet aan denken.
Happy derde kerstdag.